آیا کاشت مو برای بیماران مبتلا به لوپوس امکان پذیر است ؟

لوپوس چیست ؟

لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی سلول‌های بدن را بیگانه تشخیص داده و به آنها حمله می‌کند. نتیجه طبیعی ابتلا به این عارضه، ریزش شدید مو است. دو الگوی ریزش مو در این بیماران وجود دارد.

• در حالت اول، ابتلا به بیماری لوپوس سبب کاهش حجم مو‌ها و افزایش ریزش آنها می‌شود.
• در حالت دوم، استفاده از دارو‌ها سبب افزایش ریزش مو خواهد شد.

اگر ریزش مو ناشی از خود بیماری باشد، غیرقابل‌بازگشت است. اما ریزش ناشی از دارو‌ها پس از اتمام دوره درمان قطع خواهد شد.

تفاوت بیماری لوپوس و آلوپسی آره آتا

لوپوس و آلوپسی آره آتا از بیماری‌های خود ایمنی محسوب می‌شوند. در این دو بیماری سیستم ایمنی بدن سلول‌های خود را بیگانه تلقی کرده و به آنها حمله می‌کند. ریزش مو نقطه مشترک این دو بیماری است. اما تفاوت‌های اساسی بین این دو بیماری وجود دارد. اصلی‌ترین تفاوت آنها شامل موارد زیر است:

• هیچ درمان قطعی برای بیماری لوپوس وجود ندارد. پزشک با تجویز دارو بیماری را کنترل کرده و مانع از تشدید ریزش مو‌ها می‌شود.
• ریزش موی ناشی از لوپوس دائمی و برگشت‌ناپذیر است. احتمال رویش و رشد مجدد مو در این بیماران کم است. در بیمارانی که درمان به‌موقع انجام نمی‌دهند و به دستورات پزشک توجه نمی‌کنند شدت بیماری و حجم ریزش مو بیشتر خواهد بود.

این در حالی است که بیماری آلوپسی آره آتا یا ریزش سکه‌ای مو، دوره‌ای است. علائم و عوارض ناشی از آن حدود یک سال بعد از بروز بیماری برطرف می‌شود. ریزش موی ناشی از آلوپسی موقتی بوده و با اجرای دستورالعمل‌های درمانی درست شرایط برای رویش و رشد مجدد مو‌ها فراهم است.

درمان ریزش مو در بیماران لوپوس

قطع ریزش مو در این بیماران تنها در صورت مصرف مداوم دارو‌های تجویزی انجام می‌شود. اشاره کردیم که ریزش مو در اثر لوپوس دائمی است و راهی برای رشد مجدد مو‌ها وجود ندارد. همین امر سبب شده که کاشت مو برای این بیماران امکان‌پذیر نباشد. زیرا سیستم ایمنی بدن فولیکول‌های پیوندی را بیگانه تشخیص داده و به آنها حمله می‌کند.

طبیعی است که پس از کاشت، ریزش مو در این بیماران تشدید خواهد شد. حتما می‌پرسید هیچ راهی برای رفع این مشکل وجود ندارد؟ پیشرفت‌های علمی سبب شده راه مناسبی برای رفع مشکلات ناشی از ابتلا به بیماری‌های خود ایمنی وجود داشته باشد.

مناسب‌ترین روش برای کاشت مو در بیماران لوپوس این است که بدون برداشت گرافت‌های جدید و پیوند مجدد آنها در نواحی طاس سر، شرایط برای رویش مو در نقاط کم‌پشت را فراهم کنیم.

متخصصین سعی کرده‌اند بخشی از مو‌های طبیعی فرد را برداشته و فرایند کاشت را روی پروتز شبیه‌سازی می‌کنند. پس از آن با روش ترمیم، مو‌های مصنوعی به بیمار پیوند‌ زده می‌شود. این درمان کاملا مشابه ترمیم مو در بیماران مبتلا به آلوپسی است. استفاده از پروتز مو نیازی به بیهوشی ندارد و هیچ جای زخمی در بانک مو باقی نمی‌ماند.

نتیجه پیوند مو در بیماران لوپوس

در بیماری لوپوس سیستم ایمنی به برخی اندام‌های اصلی مانند کلیه‌ها، مفاصل، ریه، قلب، مغز و سلول‌های خونی حمله می‌کند. تشخیص این بیماری نسبتا دشوار است. زیرا علائم اولیه لوپوس به بیماری‌های مختلف شباهت دارد. علامتی که تمایز جدی بین لوپوس و سایر بیماری‌های خود ایمنی ایجاد می‌کند تشکیل دو لکه شبیه به بال پروانه روی گونه‌های بیمار است. ممکن است شدت علائم بیماران مبتلا به لوپوس با یکدیگر متفاوت باشد. اما همه آنها ریزش غیرقابل‌بازگشت مو را تجربه می‌کنند.

در بیمارانی که عوارض مصرف دارو دلیل اصلی ریزش مو باشد، می‌توان به رویش مجدد موها پس از اتمام دوره درمان امیدوار بود. اما در مواردی فولیکول‌های مو در اثر بیماری لوپوس آسیب ببینند راهی برای رویش مجدد آنها وجود ندارد. باید بدانید ریزش مو اغلب بیماران لوپوس با زخم و اسکار همراه است. همین عامل احتمال رویش مو‌ها را به حداقل می‌رساند.

دو دلیل اصلی برای افزایش استقبال این بیماران از کاشت مو وجود دارد. این دلایل عبارتند از:

• بیماران لوپوس قصد دارند با کاشت مو از طریق پنهان کردن جای زخم و اسکار، اعتمادبه‌نفس خود برای حضور در اجتماع را افزایش دهند.
• علاوه براین، کاشت مو به این بیماران در رفع مشکل طاسی ناشی از بیماری کمک خواهد کرد.

اختلال در سیستم ایمنی این افراد ریزش موی تلوژنی را به وجود می‌آورد. این سبک ریزش مدتی در حالت استراحت باقی مانده و بعد از آن  بیمار به ریزش شدید مو دچار می‌شود. ابتدا ریزش با الگوی سکه‌ای آغاز می‌شود، عدم کنترل و درمان به‌موقع سبب گسترش عارضه به سایر نواحی سر، ابرو‌ها و ریش حتی سایر نقاط بدن خواهد شد. افرادی که به دنبال استفاده از روش‌های مختلف کاشت مو هستند باید بدانند کاشت موی طبیعی تاثیری در درمان ریزش موی بیماران لوپوس ندارد.

احتمال ابتلای زنان به این بیماری ۹ برابر بیشتر از مردان است. پیوند مو در این افراد زمانی موثر است که بیماری کاملا کنترل شده باشد. در غیر این صورت به بیماران لوپوس توصیه می‌شود از روش‌های دیگری مانند پروتز‌های مو استفاده کنند.

استفاده از پروتز مو در بیماران لوپوس

واکنش سیستم ایمنی بیماران مبتلا به لوپوس شرایط برای کاشت مو طبیعی را سخت و پیچیده می‌کند. اغلب متخصصین استفاده از پروتز‌ مو را برای این افراد بهترین گزینه می‌دانند. در این روش مو‌های مصنوعی در اندازه و رنگی متناسب با موی سر بیمار انتخاب می‌شود. روش‌های مختلفی برای اتصال پروتز‌ها به سر فرد وجود دارد.

استفاده از چسب، گیره یا گره زدن مو‌های مصنوعی به شبکه‌ای توری بهترین روش برای اتصال مو‌های مصنوعی است. هزینه انجام این روش در مقایسه با روش‌های سنتی و مدرن کاشت مو کمتر است. به‌علاوه، هیچ تماس مستقیمی بین پروتز‌ها و سیستم ایمنی بیمار برقرار نمی‌شود. پس، با بروز واکنش‌های مختلف بعد از پروتز مو مواجه نخواهیم شد.

ماندگاری پروتز مو

پروتز مو روشی دائمی نیست. این روش نیمه‌دائمی بوده و به شرکت در جلسات ترمیم نیاز دارد. با توجه به اینکه امکان کاشت موی طبیعی در اغلب بیماران لوپوس وجود ندارد، پس از اتصال پروتز شرکت در جلسات تعیین شده الزامی خواهد بود. میزان ماندگاری پروتز‌ها متفاوت است. عواملی مانند کیفیت پروتز، روش اتصال و شرایط جسمی فرد در افزایش یا کاهش این دوره دخالت مستقیم دارند. در حالت کلی می‌توان ماندگاری این روش را حدود ۱۰ تا ۱۵ ماه تخمین زد. اگر دستورالعمل‌های مراقبتی را با دقت دنبال کنید طول عمر پروتز‌ها افزایش چشمگیری خواهد داشت.

پس از گذشت دوره‌ای ۱۰ یا ۱۵ ماه از اتصال پروتز‌ها شرکت در جلسه ترمیم ضروری است. ترمیم پروتز‌های مو غالبا در یک جلسه انجام می‌شود. انتخاب رنگ، جنس و مدل پروتز‌ها به سلیقه متقاضی وابسته است. این مو‌ها کاملا طبیعی هستند. پس نگرانی برای شرکت در مهمانی‌ها نخواهید داشت.

توصیه و مراقبت ها

با رعایت برخی نکات می‌توانید عمر مفید پروتز‌های مو را افزایش دهید.

پاک کردن اسپری‌های حالت‌دهنده: اگر در طول روز برای خوش‌حالت شدن مو‌های خود از تافت یا ژل استفاده می‌کنید، قبل از خواب حتما مو‌های خود را بشویید و کاملا خشک کنید.

مصرف روغن‌ها: در ساخت پروتز‌های مو از الیاف و مو‌های کاملا طبیعی استفاده می‌شود. پس برای تقویت و شادابی آنها باید از روغن‌های مفید استفاده کنید. این عمل مانع از خشک و شکننده شدن مو‌ها می‌شود. روغن بادام، زیتون و نارگیل بهترین انتخاب هستند. بهتر است در هر هفته حداقل دو تا سه بار مو‌های خود را با استفاده از روغن مناسب چرب کنید. فراموش نکنید روغن نباید تماس مستقیم با پایه و ریشه مو‌های پروتزی داشته باشد.

استفاده از کلاه مخصوص برای شنا: افرادی که از پروتز مو استفاده می‌کنند هیچ محدودیتی برای انجام فعالیت‌های ورزشی ندارند. اگر به شنا علاقه دارید و از استخر‌های عمومی استفاده می‌کنید، رعایت یک نکته بسیار مهم است. برای شنا حتما از کلاه مخصوص استفاده کنید. زیرا کلر موجود در آب استخر آسیب جدی به مو‌های شما وارد می‌کند.

پرهیز از قرار گرفتن طولانی‌مدت در آفتاب: تکرار می‌کنیم مو‌های به‌کار رفته در ساخت پروتز‌ها کاملا طبیعی هستند. همان‌طور که نور خورشید می‌تواند به مو‌های طبیعی ما آسیب بزند، تماس طولانی‌مدت پروتز‌های مو با نور خورشید نیز کیفیت و عمر آن‌ها را کاهش می‌دهد. بهتر است برای رفت و آمد در فضای باز از کلاه استفاده کنید.

انتخاب بالش مناسب: در افرادی که پروتز مو انجام داده‌اند حساسیت انتخاب بالش مناسب بیشتر است. جنس پارچه روبالشی نیز بسیار مهم است. پارچه‌های نخی و پارچه‌هایی که الکتریسیته تولید نمی‌کنند، بهترین گزینه هستند. هفته‌ای یکبار روبالش خود را تعویض کنید.