تفاوت روش کاشت مو FIT و FUT

مقایسه روش FUT و FIT

یکی از مهمترین تصمیماتی که بعد از انتخاب کاشت مو به عنوان درمان موهای از دست رفته باید بگیرید این است که کدام یک از روش های کاشت مو را انجام دهید، کاشت مو به روش های غیر جراحی یا کاشت موی با جراحی. در روش جراحی کاشت مو یا FUT، یک نوار بزرگ و نازک از بافت ناحیه ی اهداکننده (بانک مو) در پشت و دو طرف پوست سر برداشته می شود و واحدهای فولیکولی منحصر به فرد زیر یک استریو میکروسکوپ از این نوار جدا می شوند. سپس لبه های زخم بسته می شوند و یک اسکار منفرد و معمولا ظریف باقی می ماند.

در روش های مبتنی بر کاشت مو به روش FUE یا روش های غیر جراحی مانند کاشت موی SUT، تار مو از طریق برش های دایره ای شکل کوچکی که بر روی بخش بزرگی از منطقه ی اهداکننده ایجاد می شود؛ برداشت شده و اسکارهای کوچک، مدور و سفید رنگ بر جا می مانند. روش FUE با توسعه ابزارهای دستی و به خصوص از زمان معرفی روش میکروگرافت، محبوبیت روز افزونی را به دست آورده است. اما FUT یا روش “برداشت نواری” هنوز هم نتایج بسیار خوبی را ارائه می دهد و از نظر بسیاری از پزشکان، به عنوان “استاندارد طلایی” در نظر گرفته می شود.

معرفی روش‌های کاشت مو  پایه

• کاشت مو به روش FUT : از مزایای اصلی پیوند واحدهای فولیکولی (FUT/ برداشت نواری)، این است که معمولا (اما نه همیشه) بیشترین تعداد تار مو را ایجاد می کند. زمانی که هدف اصلی بیمار رسیدن به حداکثر میزان ترمیم مو است، روش FUT استفاده می شود. دلایلی برای انجام این روش وجود دارد؛ از جمله: دقت تشریح با استریو میکروسکوپ و توانایی برداشت کارآمد نوار از یک سطح منتخب از ناحیه ی اهداکننده.

• کاشت مو به روش FIT : از جمله مزایای اصلی استخراج واحد فولیکول (FIT) این است که یک اسکار خطی در ناحیه اهداکننده بر جا نمی گذارد و زمان بهبودی در آن سریعتر است. زمانی که هدف اصلی بیمار این است که موهای بسیار کوتاه خود را تقویت کند یا به سرعت بتواند به فعالیت های سخت روزانه ی خود برگردد؛ FIT روش ایده الی است.

همچنین زمانی که خطر ایجاد یک اسکار پهن یا سستی پوست سر وجود دارد (شلی پوست سر) که در این صورت، امکان بریدن نوار از ناحیه اهداکننده وجود ندارد؛ از کاشت مو روش FIT استفاده می شود. بیمار گاهی اوقات ممکن است برای جلوگیری از برجا ماندن اسکار خطی ناحیه اهداکننده حتی زمانی که می تواند اسکار را به راحتی با موی خود بپوشاند؛ روش FIT را انتخاب کند.

آیا می توان از هر دو روش FUT و FIT استفاده کرد؟

بله. FUT ممکن است برای افزایش کارایی روش های اولیه مورد استفاده قرار گیرد؛ اما در جلسات بعدی، پوست سر ممکن است برای انجام روش FUT یا برداشت نواری بیش از حد سفت شود یا اسکار در ناحیه اهداکننده ممکن است بزرگتر از حد پیش بینی شده باشد. در مورد اول، پزشک می تواند برای جلسات بعدی روش درمانی را به FIT تغییر دهد. در مورد دوم، جراح ممکن است از روش FIT برای برداشت واحدهای فولیکولی استفاده کند و سپس آنها را درون اسکار بزرگ بکارد و با موهای بیمار، اسکار را مخفی کند.

اگر ابتدا FIT انجام شود و بازده آن پایین تر از حد قابل قبول دکتر باشد؛ بیمار ممکن است برای انجام باقیمانده ی این روش یا در جراحی های بعدی، از روش FUT استفاده کند.

مقایسه کیفیت پیوند : تفاوت FUT با FUE

در هر دو روش برای رسیدن به حداکثر بازده روش ترمیم مو، گرافت های فولیکولی با کیفیت بالا کاشته شوند. گرافت های با کیفیت بالا که از دائمی ترین بخش های نواحی اهداکننده بدست می آیند؛ دست نخورده هستند و حاوی لایه ی محافظی از بافت اطراف فولیکول ها می باشند. درم محافظ موجب کاهش آسیب مکانیکی در طول کاشت فولیکول می شود و زمانی که فولیکول ها خارج از بدن هستند؛ از خشک شدن آن ها جلوگیری می کند.

تصویر چپ: یک واحد فولیکول حاوی 3 تار مو که از طریق روش FUT و زیر استریو میکروسکوپ بدست می آید. توجه داشته باشید که فولیکول ها و بافت همبند محافظ دست نخورده هستند. تصویر راست: یک واحد فولیکول حاوی 3 تار مو که از طریق FIT دستی خارج شده است. توجه داشته باشید فولیکول و پیازهای مو برش خورده فاقد بافت همبند محافظ هستند.

در کاشت موی FUT، ابتدای نواری از ناحیه ی اهداکننده در پوست سر برداشته می شود و سپس با کمک استریو میکروسکوپ، واحدهای فولیکولی با بافت همبند اطراف آن ها به صورت دست نخورده و با دقت جدا می شوند. این روش معمولا گرافت های با کیفیت بالا فراهم می کند، به خصوص زمانی که دستیاران بالینی برای برش فولیکول مو زیر استریو میکروسکوپ به طور گسترده آموزش دیده باشند.

در کاشت مو FIT، جراح واحدهای فولیکول را مستقیما از ناحیه ی اهداکننده خارج می کند. در این صورت، خطر برش عرضی (برش) واحدهای فولیکولی در طول استخراج فولیکول وجود دارد؛ زیرا تنها بخش بالایی فولیکول را می توان به طور مستقیم مشاهده کرد.

جهت گیری فولیکول مو زیر سطح پوست را تنها می توان تخمین زد. در نتیجه، واحدهای فولیکولی بیشتر در معرض آسیب هستند یا لایه ی محافظ آنها در طول روش FIT نسبت به FUT بیشتر برش می خورد. اگر جراح برش به اندازه ی کافی عمیقی در پوست ایجاد نکند؛ واحد فولیکولی ممکن است بدون بخش پایینی مهمتر فولیکول خارج شود و این واحد فولیکولی تا زمان پیوند سالم نماند. این عوامل می توانند موجب کاهش کیفیت یا آسیب دیدن گرافت ها شوند؛ در این صورت گرافت ها شکننده تر شده و رشد بسیار کمی دارند.

در تکنیک پیوند مو با روش SUT، کیفیت گرافت ها بهتر است و در مقایسه با تکنیک های دستی FIT سازگاری بیشتری دارند؛ بنابراین این تفاوت مهم بین روش های FUT و FIT کاهش می یابد.

استفاده از بانک مو (ناحیه اهدا کننده) : تفاوت FUT با FIT

تفاوت دیگر بین FUT و FIT، تعداد واحدهای فولیکولی است که از بخش میانی ناحیه اهدا کننده برداشت می شوند. واحدهای فولیکولی موجود در لبه های خارجی ناحیه اهداکننده به دلیل پیشرفت روند ریزش مو به احتمال زیاد از بین می روند؛ اما واحدهای فولیکولی که در بخش میانی ناحیه ی اهداکننده قرار دارند در برابر ریزش مو مقاوم تر هستند. در FUT، نوار اهداکننده مو از بخش میانی ناحیه ی دائمی حاوی مو برداشته می شود؛ در حالی که در FIT، واحدهای فولیکولی از ناحیه ی وسیع تری برداشت می شوند تا تعداد کافی از گرافت ها بدست آید. این موضوع باعث می شود در FIT، برخی از واحدهای فولیکولی به مرور زمان به دلیل فرآیند ریزش مو از بین بروند.

در FIT، جراح تنها می تواند یکی از هر 5 فولیکول یا 20% از آن ها را در یک ناحیه ی خاص برداشت کند (در صورتی که در روش FUT/ برداشت نواری، تمام فولیکول ها برداشت می شوند). به همین خاطر، جراح ممکن است وسوسه شود که مو را از حاشیه های بالاتر و پایین تر ناحیه ی اهداکننده برداشت کند تا موی کافی برای پیوند داشته باشد. در صورت انجام این کار، جراح با خطر کیفیت ضعیف یا غیر دائمی بودن مو مواجه می شود. اگر موهای بسیار زیادی از بخش میانی ناحیه ی دائمی برداشته شوند؛ یک ناحیه ی اهدا کننده کم پشت ایجاد می شود.

در روش استخراج واحد فولیکولی (FIT)، با وجود اینکه زخم ها کوچک هستند اما تا زمان ترمیم، باز می مانند و صدها تا هزاران اسکار کوچک باقی می گذارند. اگر چه به آسانی مشخص نمی شوند اما اثر این زخم ها واحدهای فولیکولی مجاور را از حالت طبیعی خارج می کنند و انجام جلسات درمانی بعدی را دشوار می سازند. این یک عامل اضافی است که وسعت ناحیه ی اهداکننده ی در دسترس را در FUE محدود می کند. در FUT، اسکار حتی بعد از انجام چندین مرحله به یک خط تبدیل می شود.

با وجود اینکه تکنیک ها و ابزارهای جدید، میزان برش عرضی و آسیب را در طول فرآیند استخراج به طور قابل توجهی کاهش می دهند؛ ناتوانی در دسترسی کامل به بخش میانی بانک مو هنوز هم میزان کل موی در دسترس را در روش FIT محدود می کند. این نشان دهنده ی یکی از معایب روش FIT است زیرا ناحیه ی اهداکننده محدود عامل مهمی است که از ترمیم کامل مو در بسیاری از بیماران به خصوصی افرادی با طاسی متوسط تا پیشرفته، جلوگیری می کند.

اسکار خطی در کاشت مو به روش FUT

تفاوت های مهمی در اسکارهایی که بعد از انجام روش FUT و FIT در ناحیه اهداکننده بر جای می مانند؛ وجود دارد. در کاشت مو به روش FUT، نوار از بخش میانی ناحیه اهداکننده برداشته می شود و سپس لبه های زخم به هم متصل می شوند یا یک اسکار عمودی بسته و معمولا ظریف باقی می ماند. اگر موهای فرد بسیار کوتاه باشد؛ این اسکار قابل مشاهده است اما توسط مو می تواند پوشیده شده و از دید پنهان شود. اگر فردی که قبلا از روش FUT استفاده کرده یک بار دیگر تحت این جراحی قرار بگیرد؛ اسکار اولیه زمانی که نوار اهداکننده ی بعدی برداشته می شود از بین می رود. در نتیجه، بدون در نظر گرفتن اینکه بیمار چه تعداد روش FUT انجام داده است؛ تنها یک اسکار بر جا می ماند.

در کاشت مو به روش FIT، اسکارهای نقطه ای کوچک و سفیدی بعد از فرآیند بر جا می مانند که حتی با وجود موهای کوتاه فرد به سختی قابل مشاهده هستند. این موضوع باعث می شود FIT در بین افرادی که موهای خود را کوتاه می کنند یا سبک موی بسیار کوتاهی دارند؛ محبوب شود. با این حال، اگر بیمار به دنبال انجام مراحل دوم یا سوم FIT باشد؛ اسکارهای نقطه ای به جا مانده از مراحل بعدی به اسکارهایی که از مرحله ی اول باقی مانده اند؛ اضافه می شود. این اسکار می تواند موجب تغییر شکل واحدهای فولیکولی مجاور شود و انجام مراحل بعدی را دشوارتر کند. این مسئله نیز عامل دیگری است که وسعت ناحیه ی اهداکننده را در روش FIT محدود می کند.