آشنایی با مهمترین علت های ریزش ابرو

شناخت عوامل ریزش ابرو

درک دقیق علل و عواملی که می‌توانند منجر به ریزش ابروها شوند، اهمیت بالایی در تشخیص و انتخاب درمان مناسب دارد. عوامل مختلفی می‌توانند موجب ریزش کامل یا بخشی از ابروها شوند، از جمله بیماری‌های پوستی، بیماری‌های ایمنی، عوامل ژنتیکی، استفاده نادرست از محصولات آرایشی و داروهای مصرفی. تأثیر ریزش ابروها بیشتر از یک مشکل ظاهری است، زیرا آنها نقش مهمی در بیان احساسات و ارتباطات غیرکلامی افراد ایفا می‌کنند. همچنین، تأثیر روانی این مشکل می‌تواند توانایی افراد را در ایجاد ارتباطات اجتماعی و اعتماد به نفس را تحت تأثیر قرار دهد.

با توجه به اهمیت مسئله ریزش ابروها، درک دقیق مکانیسم‌های عملکردی مرتبط با این مشکل و همچنین شناخت روش‌های مناسب درمانی، امری ضروری است. با بررسی این عوامل و ارائه راهکارهای مناسب برای پیشگیری و درمان ریزش ابروها، می‌توان علاوه بر افزایش اعتماد به نفس در ایجاد تقارن چهره و زیبایی آن کمک شایانی کرد. مهمترین علل ریزش ابرو به شرح زیر است.

بیماری های پوستی

درماتیت‌های پوستی مانند آتوپیک، سبورئیک، بیماری پسوریازیس و پدیده تلوژن افلوریم که نوعی ریزش موقت ساقه مو است و معمولاً به دنبال استرس اتفاق می‌افتند از عوامل ریزش ابرو می­ باشند. بیماری­ هایی مثل اسکلروز که با بوجود آوردن زخم روی پوست باعث ازبین رفتن فولیکول­ های مو و ریزش ابروها می­ شود. زائده‌های پوستی مانند خال‌ها حتی اگر بدخیم نباشند ولی اگر در ناحیه ابرو ایجاد شوند موجب ریزش تکه‌هایی از موی ابرو می‌شوند.

بیماری­ های داخلی

برخی از بیماری­ های داخلی مانند تغییرات هورمونی، بیماری­ های عفونی، کمبود آهن و اختلالات تیروئید باعث ریزش ابرو می ­شوند. کم کاری و پرکاری تیروئید می ­تواند بر وضعیت ابروها و نیز مژه ها و پلک ها تاثیر گذارد. اگرچه ریختن مژه­ ها و ابروها علامت متداول و رایج در تمام بیماران مبتلا به پرکاری و کم کاری تیروئید نیست، ولی پس از بررسی علت ریزش ابروها و مژه ها در بیماران، در بسیاری از موارد علت ریزش مو در ناحیه ابرو به مشکلات تیروئیدی فرد مربوط می­ شود.

تنها علت نازک شدن ابرو اختلال در غده تیروئید نیست اما ریزش ابرو در اثر کم‌کاری تیروئید، الگوی بسیار مشخصی دارد. ریزش مو یا نازک شدن ابرو معمولاً در لبه خارجی یا یک‌سوم خارجی ابرو اتفاق می‌افتد.

تغذیه

مصرف اسیدهای چرب امگا 3 و امگا 6 در کاهش ریزش ابرو بسیار مفید است. اسیدهای چرب امگا 3 که شامل اسید ایکوزاپنتانونیک (EPA) و اسید آلفالینولئیک می‌باشد در ماهی‌هایی همچون ماهی سالمون، ساردین و قزل‌آلا، روغن سویا و کانولا، روغن گردو و روغن تخم کتان وجود دارد. اسیدهای چرب امگا 6 نیز در روغن‌هایی همچون روغن ذرت، روغن کانولا، روغن سویا، روغن بادام زمینی و روغن آفتابگردان یافت می‌شود.

• مصرف حبوباتی مانند لوبیا و عدس که سرشار از پروتئین هستند و برای رشد مو و ابرو بسیار مغذی می ­باشند. این دسته از حبوبات دارای آهن، بیوتین و روی هستند که بیوتین از شکنندگی مو جلوگیری می‌­کند.
• تخم‌مرغ منبع بسیار غنی از پروتئین است و به دلیل اینکه ماده بیوتین و ویتامین B12 دارد، یک ماده مغذی برای رشد مو به حساب می­آید.
• گوشت مرغ و انواع ماکیان حاوی پروتئین است. کمبود پروتئین در بدن یا مصرف پروتئین‌هایی که کیفیت خوبی ندارند، باعث شکنندگی و ضعف مو و حتی تیره شدن آن می‌شود. گوشت مرغ سرشار از آهن است و همان‌طور که گفتیم، آهن برای تقویت موها لازم است.
• غلات به دلیل اینکه دارای روی، آهن و ویتامین‌های گروه B هستند، برای تقویت مو بسیار مفید است.
• ویتامین E نیز به عنوان یک آنتی‌اکسیدان نقش مهمی در تقویت پیاز مو دارد. بادام، بادام زمینی، فندق و انبه از بهترین منابع ویتامین E هستند.
• مصرف حداقل 8 لیوان آب در روز به بهبود رطوبت ساقه‌های مو کمک بسیار می‌کند.

داروها

مصرف برخی از داروها مانند داروهای ضدفشارخون: پروپرانولول، کاپتوپریل، کلومیدین

داروهای روانپزشکی مثل : Prozac، لیتیوم، هالدول، آمی تریپتلین، دوگزپین، ایمی پرامین.

داروهای تشنج : فنی توئین، فنوباربیتال و اسید والپروئیک.

داروهای ضد التهاب مانند : ناپروکسن، سولینداک و ایندومتاسین.

داروهای کاهش وزن مانند : سیبوترامین، اورلیستات (زنیکال یا ونوستات)، سیبوترامین (ریداکتیل یا مریدیلا)، ریمونابانت (آکومپلیا)، متفورمین، اگزنتاید، پرامیلاتید ممکن است باعث ریزش ابرو شوند.

قرص‌های ضدبارداری، تستسترون و استروئیدهای آنابولیزان که در درمان بعضی اختلالات هورمونی به کار می‌روند، جزو داروهای هورمونی هستند که می‌توانند باعث ریزش ابرو و مو شوند.

عفونت ­ها

عفونت ها روی فولیکول و یا ساقه مو اثر گذاشته و باعث ریزش ابرو می‌­شوند. برخی از آن­ها عبارتند از:

عفونتی قارچی : عفونت­‌های قارچی که بیشتر پوست سر را درگیر می­‌کند، می­تواند باعث ریزش موقت مو شود.

شپش : خارش و خراشیدن ابرو و مژه باعث کندن آن می­ شود.

بیماری هانسن : این بیماری باعث نازک شدن موی ابرو و ریزش آن می ­شود.

سرطان و شیمی درمانی

سرطان‌های پوستی مانند BCC و SCC یا سارکوم کاپوزی باعث ریزش ابرو می‌شوند. شیمی درمانی یکی دیگر از عوامل ریزش ابرو می­ باشد با این تفاوت که، اینگونه ریزش­‌ها درمان خاصی ندارند و با به پایان رسیدن دوره درمان ابروها دوباره رشد می ­کنند. برای مطالعه بیشتر در مورد شیمی درمانی و ریزش مو به این صفحه مراجعه فرمایید : راه های درمان ریزش مو به دلیل شیمی درمانی.

اختلالات رفتاری

بیماری تریکوتیلومانیا یک بیماری رفتاری است که در آن فرد موی ابرو، سر و مژه خود را می­کند. این اختلال یا ارثی بوده و یا از اختلال عملکرد انتقال دهنده­ های عصبی مغز ناشی می شود. در صورتی که بیماری این افراد درمان نشود دچار ازبین رفتن دائمی فولیکول­ های مو خواهند شد.

عوامل فیزیکی

ضربه‌های فیزیکی، سوختگی، تصادف، حرارت، عوامل شیمیایی و الکتریکی و ابرو برداشتن خانم‌ها طی چند سال روی فولیکول ابرو تأثیر می‌گذارد و ممکن است فولیکول برای همیشه از بین برود، از بین رفتن فولیکول موجب کم پشتی و ریزش ابرو می­شود. داشتن خالکوبی نیز می­‌تواند یکی از عوامل ریزش ابرو باشد.

افزایش سن

مو ابرو هم مثل دیگر موهای بدن با افزایش سن دچار ریزش می ­شود. اما اگر خانم ها برای اصلاح ابرو تیغ را جایگزین موچین کنند، ریزش ابرو نخواهند داشت و با افزایش سن نیز دچار ریزش ابرو نمی شوند و همیشه ابروهایی پرپشت و زیبا خواهند داشت. شما با رعایت چند نکته می توانید از ریزش ابرو در سنین بالا جلوگیری کنید: از استرس دوری کنید، آبرسانی پوست را فراموش نکنید، زیاد از لوازم آرایش استفاده نکنید، از استرس دوری کنید و ابروهای خود را در معرض حرارت قرار ندهید.

حساسیت­ ها

حساسیت به مواد آرایشی می­تواند باعث بروز مشکلاتی در فرد بشود. یکی از علائم آلرژی و حساسیت به مواد آرایشی، ریزش ابرو است. استفاده از لوازم آرایشی دیگران و نیز استفاده مداوم و بیش از چهار ماه از یک ماده آرایشی بهداشتی می­تواند به ریختن ابروها منجر شود.

استفاده از رنگ ها و دکلره در طولانی مدت باعث ریزش ابروها می ­شود و امکان دارد باعث بروز حساسیت­ بشود.

طاسی منطقه ­ای

طاسی منطقه ای یک بیماری خودایمنی بوده که در آن موهای برخی یا کل مناطق بدن می ریزد. معمولا در ابتدا خود را بر روی سر، به عنوان یک نقطه طاس نشان می دهد. این بیماری تنها 0/1 درصد از افراد را تحت تاثیر قرار داده و بسیار بیماری نادری است. احتمال آنکه علت ریزش ابرو شما طاسی منطقه ای باشد بسیار کم است.