دلایل ریزش مو در زنان جوان و راهکارهای جلوگیری از آن

انواع ریزش مو در زنان جوان

زنان جوان 30 تا 40 ساله به طور فزاینده ای ریزش مو را تجربه می کنند. تخمین زده می شود 37 درصد زنان (از هر سه نفر یک نفر) از کم پشت شدن مو یا طاسی رنج می برند، که بسیاری از آنها زیر 50 سال سن دارند، یعنی میانگین سنی که قبلا انتظار می رفت ریزش مو در آن سن اتفاق بیفتد.

روند ریزش موی زنانه ابتدا به صورت منتشر است، اغلب به صورت تدریجی با کم پشت شدن مو در نواحی تاج سر و قسمت های گیجگاهی اتفاق می افتد. زنانی که در چنین وضعیتی هستند ممکن است در ابتدا بیشتر به موهایی که روی بُرس مویشان یا اطراف پلاگین حمام به جا می ماند، توجه کنند، قبل از اینکه آنها متوجه مناطق دچار ریزش روی سرشان باشند.

ریزش مو در زنان جوان در ابتدا با حجم زیادی از استرس شروع می شود. الگوی طاسی زنانه، اگرچه در حال حاضر برای بعضی ها یک احتمال ژنتیکی است، اما هنوز هم به طور گسترده در مورد آن صحبت نمی شود و با تحت فشار گذاشتن مداومِ زنان برای تطابق با معیارهای زیبایی، ریزش مو می تواند باعث از بین رفتن اعتماد به نفس در بانوان جوان شود.

96 درصد زنان بر این باورند که مردان با وجود ریزش مو در مقایسه با زنان که ممکن است در معرض افسردگی یا بی اشتهایی اجتماعی  قرار گیرند، بهتر می توانند “احساس جذاب بودن” را حفظ کنند. اولین اقدام زنان در این موارد اغلب مراجعه به پزشک عمومی است، که اگر چه اینکار برای مطرح کردن نگرانی های گستردۀ پزشکی ضروری است، اما اغلب آن ها هیچ راه حل روشن و قطعی ریزش مو ارائه نمی دهند.

ریزش مو در زنان جوان (یا آلوپسی) را می توان به دو نوع تقسیم کرد:

• آلوپسی همراه با ایجاد بافت جوشگاهی (اسکار)
• آلوپسی بدون اسکار.

آلوپسی همراه با اسکار دائمی است در حالی که آلوپسی بدون اسکار ممکن است برگشت پذیر باشد. خوشبختانه آلوپسی همراه با اسکار نادر است و کمتر از 3 درصد ریزش مو را به خود اختصاص می دهد.

علل ریزش مو در زنان جوان

ریزش مو در زنان جوان اغلب در یک محدوده پیش از مشکلات پزشکی یا در اثر عوارض جانبی داورهای تجویز شده بروز می کند. در اینجا برخی از علل پزشکی ریزش مو را بررسی می کنیم.

ریزش موی ژنتیکی

الگوی طاسی زنانه ممکن است ممکن است زمینۀ ارثی در خانوادۀ شما داشته باشد. این نوع از ریزش مو از فولیکول موهای چروک شده تشخیص داده می شود که از طریق بیوسی و همینطور آزمایشات عمومی توسط پزشک عمومی نشان داده می شود.

سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)

این مشکل به ویژه در زنان جوان شایع است، PCOS وضعیتی است که به دلیل کاهش فعالیت یا اختلال در فعالیت هورمونی در تخمدان ها رخ می دهد. کم پشت شدن مو به دلیل میزان بالای آندورژن ها یا تستوسترون و دی هیدروتستوسترون  (DHT) اتفاق می افتد. افزایش میزان این هورمون ها به ویژه DHT در زنان، موجب ریزش مو می شود.

سبک زندگی، استرس یا بهداشت عمومی

به خوبی مشخص شده که استرس می تواند موجب ریزش مو شود و این مساله تا زمانی‌که هفته ها از آن واقعه یا علت استرس زا نگذشته باشد، مشهود نخواهد بود. تریکوتیلومونیا، یک وضعیت روانی است که شخص مبتلا به دلیل اضطراب موهای خود را می کشد که این منجر به ضعیف شدن رشد مجدد موها می شود.

رژیم غذایی نادرست

هر چه قدر که زمان می گذرد ما بیشتر و بیشتر متوجه می شویم که چگونه رژیم، هر بخش از بدن ما و نه فقط وزن را تحت تاثیر قرار می دهد. و رشد و وضعیت مو هم یک از بخش های کلیدی این معادله است. با توجه به اولویت بندی حفظ سیستم بدن، مو جزو بافت هایی است که اهمیت کمتری دارد. این بدین معنی است که موها تنها از مواد مغذی باقی مانده پس از توزیع آنها توسط سیستم گوارش به ارگانهای حیاتی شما سود می برند. اگر هیچ گونه مادۀ مغذی مازادی وجود نداشته باشد، در این صورت موها ضعیف می شوند.

پرکاری و کم کاری تیروئید

یک وضعیت پزشکی قابل درمان است که می تواند منجر به ریزش مو شود. در هر دو صورت باید میزان مصرف داروهای تیروئید مورد توجه قرار گیرد زیرا عوارض دوزهای بالا یا پایین می تواند بر رشد موها تاثیر بگذارد. اگرچه گاهی اوقات داروهای تیروئید می تواند موجب بروز ریزش موشد، اما به سختی می توان گفت آیا ریزش مو ناشی از وضعیت خود تیروئید است یا داروهای مصرفی برای آن.

بیماری های خود ایمنی

وقتی اتفاق می افتد، که سیستم ایمنی به فولیکول های مو یا یا پوست یا رشد مو حمله می کند.

5 راهکار برای درمان ریزش مو در زنان

صحبت با یک متخصص تغذیه ماهر : خواه برای شما دارویی تجویز شده باشد یا نه، مشاوره با یک متخصص تغذیه قابل می تواند به شما در تشخیص اینکه یک رژیم غذایی چگونه مو و پوست شما را تحت تاثیر قرار می دهد، کمک کند و به شما توصیه می کند که چگونه شانس بهتری را برای رشد به موهای خود بدهید.

کاهش استرس : ارزیابی تعادل زندگی، اختصاص دادن زمانی برای فارغ شدن از کار و سایر مشغله ها و تمارین خود مراقبتی نه فقط برای برای سلامت عمومی و شادی شما بلکه برای گذر از موانع سر راهتان نیز می تواند شگفتی آفرین باشد. اگر ریزش مو ناشی از استرس باشد، پس تغییری در زندگی شما ایجاد شده است.

محافظت از مو : اگر در حال حاضر از ریزش مو رنج می برید، مهم است که بدانید، روش ها و محصولات معمول مدلینگ مو ممکن است باعث آسیب بیشتر به موهای شما شود.

شامپوهای ترمیم مو : ثابت شده لوسیون مینوکسیدیل 4 یا 5 درصد و همینطور پرپشت کننده های موی در دسترس نیز به طور موثری به حفظ رشد مو کمک می کنند.

ویتامین های مکمل برای رشد موی سالم

ویتامین ها برای پیشگیری از ریزش مو و رشد موی سالم و قوی مورد نیاز هستند. بهترین راه برای دریافت میزان کافی ویتامین ها، خوردن یک رژیم غذایی متعادلِ شامل طیف وسیعی از غذاهاست و اغلب با شیوۀ زندگی پر مشغله، ما نمی توانیم پروتئین ها، سبزیجات یا میوه های به اندازه کافی تازه و مکمل هایی که می توانند کمک کننده باشند را دریافت کنیم. با این حساب، کدام ویتامین ها مزایای بیشتری برای رشد سریع، سالم و قوی موها هستند؟

ویتامین A : این ویتامین مسئول تولید چربی، ترشحی روغنی که به عنوان یک نرم کننده خودِ بدن عمل می کند. سبوم فولیکول های مو را مرطوب می کند و به تامین مواد غذایی مناسب برای رشد موی سالم کمک می کند.

ویتامین C : این ویتامین برای رشد بیشتر و سریعتر موها مورد نیاز است. این برای تولید کلاژن که یک ساختار ضروری در رشته مو است، حیاتی است. فقدان کلاژن ممکن است باعث آسیب به ساختار مو و ریزش مو گردد. ویتامین C یک آنتی اکسیدان است و به قوی شدن ساقۀ مو کمک می کند و از ریزش مو جلوگیری می کند.

بیوتین : این ویتامین برای رشد مو ضروری است و به طور گسترده ای در محصولات مو مثل شامپو ها و نرم کننده ها استفاده می شود. این ویتامین به حفظ رنگ طبیعی موهای شما کمک می کند و خونرسانی به مو را بهبود می بخشد. فقدان بیوتین یکی از علل شایع طاسی و ریزش مو در سر، صورت و بدن است.

ویتامین 12B (ریبوفلاوین) : موجب می شود موها قوی تر و سالم تر باشند.

ویتامین E : یک ویتامین ضد التهاب و ضد انعقادی است که جریان خون به پوست سر را افزایش می دهد و جذب اکسیژن را هم بهبود می بخشد، بنابرین، باعث رشد سریعتر موها می شود. همچنین ویتامین E یک آنتی اکسیدان بسیار قوی هم می باشد.

نسبت مصرف ویتامین ها در زنان و مردان متفاوت است. به طور کلی مردان پروتئین بیشتری در وعده های غذای خود مصرف می کنند بنابرین احتمال کمبود ویتامین B در آنها پایین است (مگر آنهایی که گیاهخوار هستند و این بدین معنی است که این ویتامین ها در این افراد کم است). زنان به علت تغییرات هورمونی منظم و رژیم غذایی که ممکن است غذاهای ضروری را محدود کنند، اغلب مستعد کمبود ویتامین هستند.