تاریخچه کاشت مو

استخراج واحد فولیكولی به مقالات ژاپنی باز می گردد. اوکودا گزارش داد که یک فولیکول می تواند درون ناحیه اهدا کننده هسته گیری شده و گرفته شود و از ضمیمه بالایی آن جدا شود. با توجه به تاریخ انتشار (1939)، سال های جنگ، گسترش فناوری را محدود کرد. هوشمندانه بود که اوکودا مشخص کرد که تنها یک سوم بالایی لوله مو در هسته گیری مورد نیاز است اما در کشیدن بعضی از پیوندهای مو از محل اصلی خود با شکست مواجه شد.

از این رو احساس کرد که “گرفتن” قطعات عمیق فولیکول مو مهم است که نشان می دهد که متوجه نشده است که می توان موها را به طور کامل از ناحیه اهدا کننده در بیماران بیرون کشید. در اواخر دهه 1980، پاسکال بوجما، پیشگام پیوندزنی با پانچ مکانیکی بود و در نهایت سیستم تجاری خود به نام کالویترون® را معرفی کرد و حق ثبت اختراع را از ایالات متحده و سراسر جهان برای دستگاهش دریافت کرد.

در سال 1996، این جراح شروع به انجام استخراج واحد فولیكولی (FUE) به عنوان یک پروژه تحقیقاتی بالینی کرد و در نهایت متوجه شد که سیستم های مکانیکی مختلفی که وی توسعه داده است، استخراج مداوم واحدهای فولیکول خوب را در هر بیمار تولید نکرد، زیرا برای برداشت پیوند از مکش استفاده می شد. نتایج متغیر به هیچ یک از سیستم های مکانیکی خاصی که نویسندگان توسعه داده بودند، مرتبط نبودند. نویسنده تعدادی از بیماران را با FUE در اواخر 1990 تکمیل کرد. در سال 2002، راسمن و همکاران گزارش دادند که تفاوت های بافت شناختی بین واحدهای فولیکولی که می تواند به راحتی برداشته شوند و یا نشوند، وجود دارد.

جراحان انواع مختلفی از عناصر بافت شناسی را شناسایی کرده اند که به نظر می رسد با دشواری در “برداشتن واحدهای فولیکولی” همراه است که شامل وجود یک غلاف پوستی ضخیم و مقدار کمتر الاستین در غلاف پوستی است که احتمالا مربوط به مقاومت در برابر هسته‌گیری واحد فولیكولی است که به صورت بالینی مشاهده شد.

بیمارانی که هسته‌گیری در آنها دشوار بودند با برچسب FOX منفی (FOX-) برچسب گذاری شدند، در حالی که کسانی که هسته‌گیری در آنها، آسان بودبا FOX مثبت (FOX +) برچسب گذاری شدند و بیماران بسیاری بودند که به وضوح نه FOX + و نهFOX – ، فقط چیزی بین این دو بودند. جراحان پیشنهاد کردند که هر بیمار می تواند مجموعه ای از پیوند های آزمایشی را برای تعیین سهولت کشیدن پیوندها داشته باشد.

اگر یک طراحی کامل برای یک سیستم مکانیکی وجود داشت، می بایستی پیوند با کیفیت ثابت را مستقل از وضعیت FOX بیمار استخراج کند. این چالش به سرعت آشکار شد. در سال 2003، راسمن و پك، یک سیستم رباتی را برای تعیین محل و استخراج خودکار واحد فولیكولی طراحی و ثبت كردند. این اختراع در سال 2006 ثبت شد و ممکن است بیشتر، اما نه زیاد برای بیماران FOX منفی طراحی شده باشد. این طراحی در سیستم روباتیک آرتاس امروزی گنجانده شده است.